Cześć, mam na imię Marta

Szyję sama – bez zespołu, bez fabryki, bez presji. Ale z ogromną radością i wewnętrznym przekonaniem, że warto.

Jak zaczęła się moja przygoda z modą?

Zawsze lubiłam mieć wpływ na to, co mnie otacza. Na to, jak wygląda moja przestrzeń, jak smakuje moje jedzenie, jak się czuję w swoim ciele. Szycie dało mi wpływ na to, jak wyglądam – i to było przełomowe.

Pierwszy raz usiadłam do maszyny do szycia, bo nie mogłam znaleźć spodni, które by na mnie pasowały. Nie chodziło o rozmiar – chodziło o uczucie. O to, żeby ubranie było moje, nie "dla wszystkich".

Dlaczego szyję sama, a nie zatrudniam zespołu?

Bo każdy projekt musi przejść przez moje ręce. Dosłownie. Sama kroję, szyję, pakuję. To jest wolniejsze, to prawda. Ale daje mi coś nieocenionego – spokój i głęboką radość z tego, co robię.

Co sprawia mi największą radość w pracy?

Moment, kiedy biorę kawałek materiału, który ktoś inny uznałby za "nieprzydatny" – za mały, za nietypowy, za "trudny" – i tworzę z niego coś pięknego.

To nie jest tylko o oszczędzaniu czy byciu eco. To o widzeniu potencjału tam, gdzie inni widzą problem. O dawaniu drugiego życia temu, co zostało pominięte.

Moja codzienność w pracowni

Co mnie motywuje każdego dnia?

Wiadomości od Was. "Marta, ta bluza to jakby była szyta specjalnie dla mnie". Albo: "Pierwszy raz od lat czuję się w ubraniu jak w domu".

To nie jest tylko o ubraniach. To o tym, że każda z nas zasługuje na rzeczy, które ją cieszą. Na kolory, które pasują do jej duszy, nie do sezonu. Na jakość, która służy latami, nie tygodniami.

Moje "dlaczego" w trzech słowach

Co chcę, żebyś wiedziała

Nie robię rzeczy wielkich w skali. Ale robię rzeczy prawdziwe. Dla kobiet, które wiedzą, że siła nie zawsze wygląda głośno. Czasem wygląda jak kolorowa bluza z detalem wszytym w szew. Czasem jak spokojne przekonanie, że jestem sobą i to wystarczy.

Każda sztuka, którą tworzę, nosi kawałek mojej historii. I miejsce na Twoją.